“Kan jij van ons dakterras een echte tuin maken, met veel groen en bloei en beestjes? En een plek waar we vrij kunnen zitten?”

Uitgangssituatie

In een steegje in Delft staat een monumentale woning met onder andere een zonnig terras van circa 5,50 bij 8,50 meter. Volledig betegeld. De trapluik en lichtstraat steken zo’n 30 tot 15 cm boven het terras uit en hebben hun definitieve plaatsen. Het hoogteverschil van met name de trap te opzichte van het terras maakt dat het terras lastig te betreden is. Je moet een grote stap maken en dat zonder leuning. Het trapluik en de lichtstraat zijn dominant aanwezig en lijken in eerste instantie een grote sta in de weg. Het beperkt het optimaal gebruik van de gehele oppervlakte. Samen met het hoogteverschil vormt dit de grootste uitdaging. Wat een leuk gegeven is het feit dat de lichtstraat kan worden belopen. Uiteraard is ook de draagkracht van de dakconstructie bepalend voor wat er wel/niet mogelijk is.
Het dakterras is omgeven door buurtwoningen. Met name de woning aan de overkant van de smalle steeg (woning met zalmkleurige gevel) zit dicht op het dakterras. Bovendien zorgt de gevelkleur van deze woning dat de aandacht direct naar deze woning wordt getrokken. Dit terwijl het uitzicht naast deze woning fraai is. Je kijkt naar de toren van de Oude Kerk.
Verder moet er ook rekening worden gehouden met de regels rondom hekwerk van dakterrassen en afstanden van bijvoorbeeld beplanting t.o.v. de openbare ruimte.

Resultaat

Het zicht op de kerktoren is voor dit ontwerp leidend. Dit bied direct een mooie kans om de lichtstraat, die deels deze zichtlijn kruist te integreren in het ontwerp. En zodanig dat je over het glas moet lopen om naar een ander deel van het terras te gaan.

De toegang tot het terras is nu veel prettiger, doordat een deel van de vlonder op gelijke hoogte is gebracht met de bovenzijde van het trapgat en er is een leuning geplaatst. Het eetterras en het vlonderpad liggen 15 cm lager, ter hoogte van de lichtstraat. Op deze manier wordt een deel van de lichtstraat opgenomen in het vlonderpad daar naar het loungeterras leidt. Het pad leidt je blik langs de beplanting, de stad in, naar de kerktoren. In die zelfde richting is een luchtige pergolaconstructie gemaakt dat als groen dak gaat dienen voor de eethoek. Over de pergola wordt een sierdruif geleid.

Het hekwerk rondom is eenvoudig en effectief; gemaakt van betondraad en douglaspalen die bevestigd zijn aan het dak. Door met draden te werken ontstaat een hekwerk dat luchtig is en niet opvalt, maar tegelijk dienst kan doen als begeleiding van klimplanten. Zo zal een deel begroeit raken met een Akebia, die vanaf grondniveau vanuit een binnenplaats naar boven wordt geleid.

De loungehoek is ligt op het oude niveau en is een heerlijk beschutte hoek geworden. Deze plek is omringd door grote plantenbakken. Deze zijn zo groot dat er heesters in kunnen staan. Dit zorgt voor beschutting en een aantrekkelijker beeld. De vogels zijn er ook blij mee. De wintergroene Prunus lusticiana’s zorgen ervoor dat de wind die door de steeg waait wordt gebroken en de gevel van de buurwoning is minder aanwezig en dus ook minder inkijk. De grote, op maat gemaakte, plantenbakken hebben een flink gewicht. Door echter een deel van de bakken te vullen met het oude isolatiemateriaal dat op het dak lag, is er minder substraat nodig waardoor het gewicht wordt beperkt, en krijgt het oude materiaal direct een duurzame herbestemming.